گفت‌وگو با امیرحسین هاشمی به بهانه حضور در شب های مافیا و زخم کاری

ستاره شب‌های مافیا از تجربه بازی در زخم کاری می‌گوید

شاید من و شما امیرحسین هاشمی را در زخم کاری به یاد بیاوریم ولی او بازیگر توانایی است که سعی کرده از تئاتر، دستیاری کارگردان تا بازیگری را تجربه کند و حالا در یک گیم‌شو هم حضور داشته. برای همه این تجربه‌ها و به بهانه ستاره شدن در شب‌های مافیا؛ زودیاک با او صحبت کردیم که می‌خوانید. بخش‌هایی از این مصاحبه در خبرآنلاین منتشر شده است.

معرفی سریال زخم کاری

• با توجه به پخش فصل دوم زخم کاری، بد نیست از زخم کاری شروع کنیم؛ از تجربه حضور در فصل اول این سریال بگویید.

امیرحسین هاشمی: یکی از مهم‌ترین اتفاقات کاری برای من حضور در سریال زخم کاری بود. سریالی که با استقبال بی نظیری از سمت مخاطبان همراه شد و واکنش‌های خیلی خوبی را از سمت بینندگان، به همراه داشت. نقش من در این سریال نسبت به سایر نقش‌هایی که در کارهای آقای مهدویان داشتم، متفاوت بود و این باعث شد که در این سریال، متفاوت دیده شوم و فکر می‌کنم که نقش هم برای مردم جالب بود و دوستش داشتند.

• بازی مقابل جواد عزتی برای شما سخت نبود؟

من در سه-چهار پروژه در سینما و نمایش خانگی با جواد عزتی همکاری داشته‌ام و همیشه تا جایی که می‌تواند به پاتنرهایش کمک می‌کند. بسیار خوش انرژی است و همکاری با ایشان همیشه برایم لذتبخش بوده است. به طور کلی باید بگویم که همکاری با بازیگران این پروژه، اتفاق بسیار خوبی در کارنامه کاری من بود. بازیگران باسابقه و توانمندی که خیلی چیز‌ها می‌توان از آن‌ها یاد گرفت.

• شروع کار شما در نمایش خانگی با یک سریال پرطرفدار بود. از این فضا بگویید؟

فضای نمایش خانگی از برخی لحاظ، جالب‌تر است. البته که به سینما نزدیک است. اما این جذابیت صرفا از نظر کیفیت نیست و از این نظر قابل توجه است که مخاطب باید انتخاب کند که می‌خواهد یک محصول را ببیند و مخاطبش باشد یا نه. طبیعتا نمایش خانگی در مقایسه با تلویزیون، آن وسعت مخاطب را ندارد اما به نظرم مخاطب خاص‌تر و ویژه‌تری دارد. یعنی مثل سینما، مخاطب با معیارهای خودش (چه معیارهای کیفی و چه انتخاب ژانر و…) انتخاب می‌کند چه سریال و برنامه‌ای را ببیند. وقتی مخاطب، تخصصی‌تر سراغ تو و کارت می‌آید خیلی تخصصی‌تر با کار مواجه می‌شود، آن را نقد می‌کند و نظر می‌دهد. خدا را شکر که زخم کاری جزو پرمخاطب‌ترین کارها و آثار کل مجموعه‌ شبکه خانگی بود و من این را در جامعه و در مواجهه با مردم این را متوجه شدم و بسیار برایم جالب بود.

• حتما از اعمال محدودیت‌هایی برای فضای نمایش خانگی مطلع شده‌اید. نظرتان در این خصوص چیست؟

ما در کشورمان از جهات مختلف، دچار محدودیت‌هایی برای کارکردن هستیم. من نمی‌گویم که وجود محدودیت‌ها صرفا مختص کشور ماست، همه جای دنیا محدودیت‌هایی دارد اما ما نباید کاری کنیم که فضای کار را برای هنرمندان و برنامه سازان و برای هر کسی که از این طریق کار و امرار معاش می‌کند، سخت کنیم. روی صحبتم با مسئولان عزیز ساترا است. امیدوارم که این حرف‌های من را با گارد و به عنوان یک نقد و حمله نشنوند. مسئولان محترم، باید بپذیرید که فضای نمایش خانگی با تلویزیون متفاوت است. ممکن است از نظر شما چیزی غلط باشد و از نظر آدم‌های دیگر درست. نمایش خانگی جایی است که شخص مخاطب، انتخاب می‌کنند که چه چیزی ببینند. به نظرم باید توجه کرد که این تنگی عرصه، باعث تنزل کیفیت آثار نشود زیرا در صورت بروز چنین اتفاقاتی، برخی هنرمندان از کار، دست می‌کشند و این امر نتیجه خوبی برای عرصه هنری کشورمان نخواهد داشت. نباید منکر شد که قانون مهم است. ولی قانون‌ها باید با سلایق و اندیشه‌های مختلف عجین شود و نباید فقط یک بعد و یک طیف را شامل شود. امیدوارم مسئولان عزیز با تدابیر تخصصی و دلسوزانه، فضای کار را برای هنرمندان و برنامه‌سازان کشور آسان کنند. در این صورت حتما نفعش برای مردم، مسئولان و سازمان های دولتی و حاکمیتی خواهد بود.

• چطور به شب های مافیا پیوستید؟

من بازی مافیا را در سال‌های دور، زمانی که مدرسه می‌رفتم با یک ورژن بسیار ساده‌تر با بچه‌ها بازی می‌کردیم و من یک حافظه دور از آن داشتم اما نه با این کیفیت و پیچیدگی. کلا هر نوع بازی و ورزش را دوست دارم. این که تصمیم بگیرم در این مدیوم و برای تماشای مخاطب، بازی مافیا را انجام دهم، کمی برایم متفاوت و شاید با تردید بود اما احساس کردم بازی را بلدم و از آن لذت می‌برم و استقبال مخاطبان از این بازی را دیده بودم بنابراین ترجیح دادم که حضور در این گیم شو را تجربه کنم.

• بازیکن خوبی هستید؟

مردم باید بگویند که بازیکن خوبی هستم یا نه. ممکن است من خیلی جاها احساس کنم خوب بازی می‌کنم و خیلی جاها هم ممکن است احساس کنم به اصطلاح مافیا باز‌ها، تبرم. موضوع این است که من تمام تلاشم را می‌کنم که بر اساس اصول، بازی را انجام دهم که اسمش را در بازی مافیا فکت می‌گذارند. سعی می‌کنم اگر اشتباه هم می‌کنم بر اساس فکتی که برای خودم دارم باشد. در این صورت به نظرم مخاطب از من آن اشتباه را می‌پذیرد زیرا آن‌ها هم در لحظات مختلف تصمیم‌گیری و بازی، خودشان را جای ما می‌گذارند. در نهایت خودم نمی‌توانم بگویم که بازیکن خوب یا بدی هستم.